மைக்ரோ விமர்சனம்

தீராத விளையாட்டு பிள்ளை: நான் அவன் இல்லை படத்தின் சாயல் சில இடங்களில் இருந்தாலும் வித்தியாசமான படம். டயலாக் டெலிவரி மற்றும் வாய்ஸ் மாடுலேஷுன்னில் விஷால் நன்றாக ஸ்கோர் செய்திருக்கிறார். வழக்கம்போல் பிரகாஷ்ராஜ் ஆரம்பத்தில் சிரிக்கவைத்து பின்னர் பயமூர்த்துகிறார். மொத்தத்தில் தீராத விளையாட்டு பிள்ளை படத்தின் நீளத்தை குறைத்திருந்தால் நம் செல்ல பிள்ளை.

தமிழ் படம்: லொள்ளு சபாவில் அரைமணி நேர எபிசோடாக வர வேண்டிய கான்செப்ட்ஐ முழுநீள படமாக எடுத்திருக்கிறார்கள். சீனுக்கு சீன் பல ஹீரோக்களை கேலி செய்து நம்மை ரசிக்க வைக்கிறார்கள். ஓ மகஸீயா பாடல் கலக்கல் ர(ரா)கம். சைக்கிள் சக்கரம் சுற்றும் போது ஹீரோ பெரியாலாவது, ஒரே பாடலில் ஹீரோ பணக்காரன் ஆவது என அணைத்து தமிழ் சினிமாதனத்தையும் கலாய்த்திருக்கும் இந்த படம் ஒரு நல்ல டைம் பாஸ்.

கச்சேரி ஆரம்பம்: இன்னொரு தமிழ் படம்.

குட்டி: செம்ம போர்.

வேட்டைக்காரன்: வழக்கம் போல் பாடல்கள் சூப்பர், சண்டை சூப்பர், பஞ்ச் டயலாக் சூப்பர், ஹீரோ யின் சூப்பரோ சூப்பர். சற்றே காமெடியிலும், கதையிலும் கவனம் செலுத்தியிருந்தால் படமும் சூப்பராக இருந்திருக்கும்.

—-
Nilofer Anbarasu
http://kick-off.blogspot.com

ட்விட்டர் விமர்சனம்

பழசிராஜா: பில்ட் அப் கொடுத்த அளவுக்கு படத்தில் பிரம்மாண்டம் என்றெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை. லாங் ஷாட்டில் கூட மொத்தம் நூறு படை வீரர்களே தெரிகிறார்கள். Patriotism என்ற ஒரு உணர்வால் படம் தப்பிப் பிழைத்திருக்கிறது. சரத்குமார் இருந்திராவிட்டால் படம் ரொம்பவே போர் அடித்திருக்கும்.

சிவா மனசுல சக்தி: நல்ல ஒரு கலக்கலான படம். சிவா என்கிற அந்த லோக்கல் சென்னைவாசி கேரக்டருக்கு அப்படியே பொருந்துகிறார் ஜீவா. சந்தானத்தின் காமெடியும் யுவனின் இசையும் படத்திற்கு மிகப்பெரிய பக்கபலம். அனுயாவின் பிறந்தநாள் காட்சியோடு படத்தை முடித்திருக்க வேண்டும், தேவையில்லாமல் அதற்கு பிறகு ஒரு 10 நிமிடம் காட்சிகளை இழுத்து கடைசியில் கடுப்படித்துவிட்டார்கள். மற்றபடி சூப்பர்.

யோகி: அமீர் வேகமாக ஓடுகிறார், ஸ்டைல் ஆகா நடக்கிறார், நன்றாக ஆடுகிறார் அப்படியே கொஞ்சமாக நடிக்கிறார். நத்திங் ஸ்பெஷல் அபௌட் தி மூவி. ஜஸ்ட் ஒரு ரவுடியின் மறுப்பக்கம். அவ்வளவுதான்.

நான் அவன் இல்லை 2: அவனா நீ? முதல் பார்ட்டில் இந்தியாவில் நான்கு பெண்களை ஏமாற்றுவார், இது பார்ட் டூ அதனால் வெளிநாட்டில் நான்கு பெண்களை ஏமாற்றுகிறார். படம் முழுவதும் ஒரே கவர்ச்சி மழை. படத்தில் வரும் அணைத்து கேரக்டர்களும் சொல்லும் ஒரு வசனம் “ரொம்ப இன்டெலிஜென்ட் கிரிமினல் அவன்”. பேசாம படத்துக்கு இதையே தலைப்பா கூட வைத்திருக்கலாம். கிளைமாக்ஸ் முடிந்தவுடன் வணக்கத்திற்கு பதில் சிம்பாலிக்காக ஒரு எச்சரிக்கை போட்டார்கள், அது வேற ஒன்னும் இல்ல நான் அவன் இல்லை பார்ட் த்ரீ வருமாம்.

—-
Nilofer Anbarasu
http://kick-off.blogspot.com

பேராண்மை – திரை விமர்சனம்

பேராண்மை – திரை விமர்சனம்

Redbelt (2008): வாழ்க்கையில் ரெட்பெல்ட் பெறுவது எப்படி?

வழமையான தமிழ்படங்களிலிருந்து, வரிக்கு வரி வேறுபடுவதான ஒரு படம் பார்க்க வேண்டுமோ? இந்தப் படத்தைப் பாருங்கள். படத்தின் கதையைப் பற்றி விலாவாரியாக இங்கு சொல்வது சரியில்லை. படம் மைக் (Chiwetel Ejiofor) என்ற, ஜி-யுட்ஸு என அழைக்கப்படும் தற்பாதுகாப்பு கலையக் கற்றுக்கொடுக்கும் ஆசிரியர் ஒருவரின் வாழ்க்கைப் பற்றிச் சொல்கின்றது. வாழ்க்கையில் நேர்மையையும், கண்ணியத்தையும் நூறுவீதம் கடைப்பிடித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு நல்ல மனிதர் மைக். நேர்மை சோறு போடுவதில்லை என்பதால், அவரது பயிற்சி மையமும், தனிப்பட்ட பொருளாதாரமும் வறுமைக் கோட்டைத் தட்டி நிற்கின்றது. இவரது திறமையை பாவித்து சண்டைப் போட்டிகளில் பங்குபெற்றால் நிறையப் பணம் உழைக்கலாம். என்றாலும், போட்டிகளில் பணத்திற்காக போட்டியிடுவது கலையை இழிவுபடுத்துவது போலாகும் என்ற இவரது கோட்பாடினால், அதற்கு இவர் தயாரில்லை. இன்னொரு பக்கத்தில், இவர் போட்டிகளில் பங்குபற்றினால் அதிக ரசிகர்கள் கவரப்படுவார்கள், அதனால் அந்தப் போட்டிகளில் இருந்து கிடைக்கும் வருமானம் உயரும் என்பதான நிலமை அந்தப் போட்டிகளை நடத்துபவர்களிற்கு. எனவே, மைக்கை சதி செய்து, போட்டிகளில் பங்குபற்றும்படியான நிலைமைக்கு தள்ளுவதற்கு திட்டம் தீட்டுகின்றார்கள். அந்த சதிவலைகளையும் அதிலிருந்து மைக் மீள்கின்றாரா என்பதையும் படம் காட்டுகின்றது.

நல்லவன் ஒருவனின் வாழ்வை சதிகாரர்கள் கெடுப்பது பல தமிழ்ப் படங்களில் பார்த்ததுதான். என்றாலும், இந்தப் படத்தில் அந்த சதியாளர்கள் பின்னும் வலைகளைப் பார்க்க சும்மா வயிறு பற்றி எரிகின்றது பாருங்கோ, அப்படியான ஒரு உணர்வை எந்த ஒரு தமிழ்ப் படமும் எனக்குத் தந்ததில்லை! அதிலும் முக்கியம், மைக்கின் நல்ல குணத்தையே அவரின் பகைவனாக அவன்கள் மாற்றுவது. என்றாலும், படம் தமிழ்ப் படங்களிலிருந்து உண்மையாக வேறு படுவது, சதிகாரர்களின் வலைக்குள் விழுந்தபின் மைக்கின் நடவடிக்கைகள். எங்களது படங்களில் என்றாலோ, “பொறுத்தது போதும் பொங்கி எழு” என்று சொல்லிவிட்டு, எதிரிகளை துவம்சம் பண்ணுவார் கதாநாயகன். ம்ம்ம்… சரியாக அப்படி இல்லை இங்கே. இலகுவாக ஆக்ஸன் படமாக மாறியிருக்கக் கூடிய படம். மிகவும் கடினப் பட்டு அதை இழுத்து நிறுத்தியிருக்கின்றார்கள். படத்தில் பல விடயங்கள், பார்த்து முடித்த பின்னரும் கேள்வியாக இருக்கும். பெரும்பாலான பார்வையாளரிற்கு அது மனத்திருப்தியைத் தராது என்றாலும், என்னைப் பொறுத்தவரை அது ஒரு கவிதை போல இருக்கின்றது. கவிதைகளின் கருத்தை ஆட்களிற்கு ஆட்கள் வெவ்வேறாக அர்த்தம் செய்து கொள்வது போல, இந்தப் படத்தின் சில விடயங்கள் பார்வையாளரின் தீர்ப்புக்கே விடப்பட்டுள்ளன. Chwetel’ன் நடிப்பு அபாரம். யோகி போன்ற ஒரு பாத்திரத்தில், உணர்ச்சிகளை கொட்டாமல் கொட்டி நடித்திருக்கின்றார். ஒரு தடம் பார்த்துவிட்டு உங்கள் அபிப்பிராயத்தைச் சொல்லுங்கள்.

“Redbelt” IMDB இணைப்பு

The Secret Life of Bees (2008): தேன் கூடுபோல குடும்பத்தைக் கட்டலாமே…

Obama ஜனாதிபதியாக பதவியேற்றிருக்கும் இந்தக் காலத்தில், இந்தப் படத்தைப் பார்க்கும்போது, “வாவ்! அமெரிக்கா ஒரு நாற்பத்து ஐந்து ஆண்டுகளில் எவ்வளவு தூரம் வந்திருக்கின்றது!” என்று வியப்படைவதைத் தவிர்க்கமுடியவில்லை. இப்படத்தின் கதை பெரும்பாலும் அன்பைத்தேடியலையும் ஒரு சிறுமியை மையமாகக் கொண்டிருந்தாலும், 1960களில் கறுப்பர்களிற்கான அடக்குமுறை அமெரிக்க மண்ணில் வேரோடி இருந்ததையும் இந்தப்படம் அழகாகவும், அவலமாகவும் காட்டுகின்றது.

நாலுவயதில் தற்செயலாக தாயைக் கொலைசெய்தவள் லில்லி (Dakota Fanning) (வாவ்!!) அந்தச் சம்பவம் பற்றிய சரியான ஞாபகம் இல்லாமல் தொடர்ச்சியான குற்ற மனப்பாங்குடன் வளர்கின்றாள். அதுபற்றி கொஞ்சமும் கவலைப் படாத கொடுமைக்கார அப்பா. லில்லிக்கு ஒரே துணை, லில்லி வீட்டு தோடம்பழ பண்ணையில் வேலை செய்யும் ஒரு கறுப்பினப் பெண் ரொசலின் (Jennifer Hudson.) 1964’ஆம் ஆண்டு அமெரிக்க கறுப்பினத்தவரின் சரித்திரத்தில் ஒரு முக்கியமான ஆண்டு — இந்த ஆண்டில்தான் கறுப்பர்களுக்கு சம உரிமை வழங்கும் சட்டமொன்று இயற்றப்பட்டது. இந்த சட்டத்தினால் மகிழ்வும் உத்வேகமும் கொள்ளும் ரொசலின் நகரத்தினுள் செல்லும்போது அங்கிருக்கும் சில இனத்துவேசக்காரர்களோடு சச்சரவுக்குள்ளாகின்றாள். சட்டம் பராளுமன்றத்தோடு நின்றுவிட, வெள்ளையர்களால் வெறித்தனமாக தாக்கப் பட்டு வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப் பட்டாலும், குற்றவாளியாகக் காவல்துறையினரால் காணப் படுகின்றாள் ரொசலின்! இதே வேளையில், 14 வயதை அடையும் லில்லி, தகப்பனோடு ரொசலினைப் பற்றி, தனது தாயைப் பற்றி என்று ஒரு பெரிய வாக்குவாததில் இறங்குகின்றாள். வாக்குவாதம் மிகுந்த வெறுப்பில் முடிய, வீட்டை விட்டு சொல்லாமல் கொள்ளாமல் வெளியேறுகின்றாள் லில்லி. வீட்டை விட்டு ஓடும் வழியில், ரொசலினையும் வைத்தியசாலையிலிருந்து களவாக விடுவித்துசெல்கின்றாள். ஓடுகாலியான லில்லிக்கும், ‘குற்றவாளியான’ ரொசலினிற்கும் போக்கிடமில்லாது போக, லில்லியின் தாயாரின் பழைய பெட்டியொன்றில் இருந்து கண்டெடுக்கப்பட்ட புனித மேரியின் படமொன்றின் பின்னால் இருக்கும் நகரொன்றின் பெயரை இலக்காகக் கொண்டு தமது பயணத்தை தொடங்குகின்றனர். அந்த நகரத்தை வந்து அடையும் இருவரும், அங்கே தேன் வியாபாரம் செய்து கொண்டு, ஓரளவு பணக்காரர்களாக இருக்கும் கறுப்பின போட்ரைட் (Boatwright) சகோதரிகளைச் சந்தித்து அவர்களிடம் அடைக்கலம் புகுகின்றனர். இங்கே இவர்கள் எவ்வாறு அன்பையும் அமைதியையும் பெறுகின்றனர் என்பது கதை.

ஒரு நாவலிலிருந்து திரைக்குவந்த படமாதலால், கதையின் ஆழம் படத்தில் தெரிகின்றது. படம் சாந்தியுடன் முடிவடைகின்றது என்றாலும், லில்லி படும் மனவேதனைகளையும், கறுப்பர்களிற்கு எதிரான கொடுமைகளையும் காட்டும்போதில் படம் மனம் மனதைக் குடைகின்றது. அதற்குத் தோதாக படத்தின் நடிகைகள் குழுவும்: Dakota Fanning, Jennifer Hudson, மற்றும் மூத்த போட்ரைட் சகோதரியாக வரும் Queen Latifah மூவரும் தமது வழமையான நடித்திறனை காட்டியிருக்கின்றனர். மற்ற போட்ரைட் சகோதரிகளாக வரும் Alicia Keys, Sophie Okonedo கூட இந்தப் படத்தில் அபாரமான நடிப்பை வழங்கியிருக்கின்றனர். நல்லதொரு கதைக்கு, சிறந்த நடிகர்கள் பட்டாளமும் கிடைத்துவிட படம் இலகுவாக ‘நல்ல படம்’ என்ற வகைக்குள் சென்று விடுகின்றது. சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் பாருங்கள்.

“The Secret Life of Bees” IMDB இணைப்பு

The Spirit (2008): படத்தில் உயிரோட்டமே இல்லை

காமிக்ஸ் புத்தகங்களை வெள்ளித்திரைக்கு கொண்டுவருவது அண்மையில் வாடிக்கையாகிவிட்டது. அதில் இதுவும் ஒன்று. “Sin City”, “300” போன்ற வித்தியாசமான வெற்றிப்படங்களைத் (அவைகளும் காமிக்ஸ் புத்தகங்களிலிருந்து திரைக்கு வந்தவைதான்) தந்த இயக்குணர் Frank Miller‘இன் இன்னொரு படைப்பு இது. Sin City எடுக்கப் பட்ட அதே விதத்தில் இந்தப் படத்தையும் எடுத்திருக்கின்றனர். ஆனால், தனியே திரைபட வடிவமைப்பு மட்டும்தான் Sin City போன்று, அதைத்தவிர மற்ற எல்லாவற்றிலும் கோட்டை விட்டுவிட்டார்கள்.

காவல்துறை அதிகாரி Denny (Gabriel Macht), கடமையின் போது சுட்டுக்கொல்லப் படுகின்றார். வீரமரியாதையுடன் ஆளைப்புதைத்து விட்டு வந்தால், இரவோடு இரவாக உயிர்பெற்று புதை குழியிலிருந்து எழும்பி வருகின்றார். உயிர் பெற்று வருவது மட்டுமில்லை, இலகுவாக காயங்களிலிருந்தும், வலியிலிருந்தும் குணமடையும் உடலையும் பெற்றிருக்கின்றார். இதன் பின், தனது பழைய வாழ்விற்கு திரும்பச் செல்லாது, “The Spirit” என்னும் பெயரோடு சட்டத்தைக்காக்கும் முகமூடி அணிந்த வீரனாக உருவாகின்றார். இவரிற்கு எதிராக இவரைப் போன்றே உடல்வாகு கொண்ட “The Octopus” (Samuel L. Jackson) என்னும் வில்லன். முற்றுமுழுதாக சாகாவரம் பெற்று, கடவுளாக வரவேண்டும் என்பது Octopus’இன் கனா. அதற்கு, சரித்திரத்திற்கு முற்பட்ட காலத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட Hercules’இன் இரத்தத்தை தேடி அலைகின்றார் Octopus. இதற்கு இடையில், Denny’இன் பழைய காதல், புதுக்காதல், இடைக்காதல் என்று மணத்திற்கு வரிசையாய் பெண்குழாம். அவ்வளவு இருந்தும் பார்ப்பவர்களிற்கு இடையில் தூக்கம் வந்து விடுகின்றது!

படம் வருவதற்கு முன்பு எக்கச்சக்கமான எதிர்பார்ப்பு. திரைக்கு வந்தபின் சப்பென்று போய்விட்டது. ஹாலிவூட்டின் பெருந்தோல்விகளில் இதுவும் ஒன்று. படத்தின் பரபரப்புக்கு ஒரு காரணம், அதில் இருக்கும் நடிகைகள் பட்டாளம்: Sarah Paulson, Eva Mendis, Scarlett Johansson, Stana Katic, Paz Vega, Jaime King என்று வரிசையாக பல கவர்ச்சிகரமான நடிகைகள். கடைசியில் பார்த்தால், படத்தில் எவருமே பெரிதாக கவர்ச்சிகரமாகத் தெரியவில்லை (அப்படியான ஒரு ஓளிவடிவம்.) படத்தி்ன் கதை சிறுபிள்ளைத்தனமானது, ஆனால் படம் சிறுவர்களிற்கு உகந்தது அல்ல. இடைக்கிடை நகைச்சுவை போல ஏதோ ஒன்றை முயல்கின்றார்கள். பார்ப்பவர்களிற்கு அங்கே சிரிக்கவேண்டுமோ, இல்லையோ என்று ஒரே தடுமாற்றம். கதையும், கதைவசனமும் அப்பிடியென்றால், நடிப்பைப் பற்றிக் கேட்கத்தேவையில்லை. Sarah Paulson’ற்குத்தான் அங்கே நடிப்பத்ற்கு சிறியதொரு வாய்ப்பு. Samuel L. Jackson’ஐப் போட்டு நாறடித்திருக்கின்றார்கள்.

பார்ப்பதற்கு அந்த நடிகைகளைத்தவிர படத்தில் ஒன்றுமே இல்லை. அந்த நடிகைகளைக்கூட, தனித்தனியே, அவர்களின் வேறு படங்களில் பார்ப்பது நல்லது. இதில் நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டாம்.

“The Spirit” IMDB இணைப்பு

RockNRolla (2008): லண்டன் தாதாக்களின் ஆடு புலி ஆட்டம்.

முழங்கால் அளவுக்கு தண்ணி இருக்கும் குட்டைக்குள்ள எருமை மாட்டை விட்டு குழப்பின மாதிரி ஒரு கதை. அந்தளவு குழப்பத்தையும் ஒரு ரசனையோடு எடுத்திருக்கிறாங்கள் பாருங்கோ, அதுதான் அருமை! எழுத்தாளர், இயக்குணர் Guy Ritchie‘இன் முன்னைய படங்களைப் பார்த்திருந்தீர்களென்றால் உங்களிற்கு விளங்கும். பாதாள உலகு (underworld) தாதாக்களை மையமாக வைத்த படம்தான். படத்தில நல்ல மனுசன் எண்டு ஒருத்தரும் இல்லை.

லென்னி எண்டு பெரியதாதா. லண்டனில் எந்த காணி, நிலம் சம்பந்தமான கள்ள வியாபாரம் என்றாலும் இவரின் கைக்குள்ளால்தான் போகவேணும். சின்னதா வியாபாரம் தொடங்க இவரிட்ட காணிவாங்கி மாட்டுப்பட்ட சின்னதொரு திருட்டுக் கும்பல் “the wild bunch”. லென்னியின்ற குழியுக்குள்ள மாட்டுப்பட்ட இவையள் இப்ப லென்னிக்கு கொஞ்ச மில்லியன் பவுண்ட்ஸ் கடன்! இதுக்குள்ள ரக்ஷ்யாவில இருந்து வருகைதருகின்றார் ரக்ஷ்யா-தாதா யூரி. லண்டனில வியாபாரத்தை பரப்புவதற்கு காணி, நிலம் வாங்க லென்னியின் உதவியை நாடுகின்றார் யூரி. சட்ட திட்டங்களையெல்லாம் சரிபடுத்தி யூரியின் முதலீட்டுக்கு வழிபண்ண சுளையா ஏழு மில்லியன் பவுண்ட்ஸ் கேட்கிறார் லென்னி. அதுக்குச் சம்மதிச்சது மட்டுமில்லாம “இந்தா, என்ர ராசியான ஓவியம் இது, இதையும் கொஞ்ச நாள் வைச்சிரு” எண்டு அதை லென்னியிடம் குடுத்து அனுப்புகிறார் யூரி. இப்ப ஏழு மில்லியன் காசு திரட்ட வேண்டிய தேவை யூரிக்கு. தன்ரை கணக்காளர் ஸ்டெல்லாவுக்கு அழைப்பு எடுத்து, காசுக்கு வழி பார் என்கிறார் யூரி. காசுக்கு வழி பார்த்த கையோடு, தன்ரை பங்குக்கு தானும் கொஞ்சம் விளையாட நினைக்கின்றார் ஸ்டெல்லா. யூரியின் ஆட்களை காசை எடுத்து வா எண்டு அனுப்பி விட்டு, உள்ளூர் கொள்ளைக்க்கூட்டம் ஒண்டை வைத்து அந்தக் காசை வழிப்பறி பண்ணுகின்றார். அட, அந்த உள்ளூர் கொள்ளைக்கூட்டம் ஆரெண்டு பார்த்தால் லென்னியிடன் ஏமாந்த “the wild bunch”தான்! இதுக்குள்ள லென்னியின் அலுவலகத்திலிருந்த யூரியின் ஓவியம் திடீரென தலைமறைவு! களவெடுத்தது ஆராக இருக்கலாம் எண்டு ஆராய்ந்து பார்த்தால், செத்துவிட்டேன் எண்டு புரளியைக் கிளப்பிவிட்டு தலை மறைவாகிப்போன லென்னியின் தத்துபிள்ளை, முன்னாள் பாடகன், போதைப்பொருள் அடிமை ஜொன்னி. லண்டனின் எங்கயோ ஒரு பொந்துக்குள்ள ஒளிந்து இருக்கும் ஜொன்னியைத்தேடி லென்னி இங்க அலைய, ஏழு மில்லியனை வழிப்பறி கொடுத்த யூரி, தனது ராசியான ஓவியம் கைமாறியதே அதற்கு காரணம் எண்டு தீர்மானிக்கின்றார். இப்ப ஓவியத்தை திருப்பித்தா எண்டு யூரி கேட்க, அது துலைஞ்சு போச்சு எண்டு சொல்ல ஏலாமல் லென்னி திண்டாட, லென்னி டபிள்-கேம் விளையாடுகின்றார் என யூரி சந்தேகப் படத்தொடங்குகின்றார். கொஞ்சம் கொஞ்சமா தனது விசுபரூபத்தைக் காட்டத்தொடங்குகின்றார் யூரி. மறுபக்கத்தில், அப்பாவுக்கு அலுப்படிக்க எண்டு கடத்திக் கொண்டு வந்த ஓவியமோ ஜொன்னியின் கையை விட்டுவிட்டு தப்பி லோக்கல் சந்தைக்கு வந்து விடுகின்றது! இதுக்கெல்லாம் இன்னொரு பக்கத்தில், சின்னத் தாதாக்களை போலிசுக்கு போட்டுக் குடுக்கும் ரகசியாமான ஒருவன்; அவனை ஆரெண்டு கண்டிபிடிக்க “wild bunch” குழுவில் ஒருவன் தீவிர முயற்சி.

இப்பிடியான ஒரு இடியாப்பச் சிக்கல் கதையை நகைச் சுவையோடு, விறுவிறுப்பாகச் சொல்லியிருக்கின்றார்கள். மிகவும் வேகமான, பக்கா லண்டன் தாதா ஸ்டையில் கதை. அது அரைவாசி ஒரு இளவும் விளங்கவில்லை என்பதுதான் பிரச்சினை! கொஞ்சம் கவனம் பிசகினாலும் கதை விளங்காமல் போய்விடுமோ எண்டு பயப்பிடும்படியான வேகம். அவ்வளவு சிக்கல் கதைக்குள்ளேயும், லாஜிக் ஒன்றுமே பிசகவில்லை. படம் முழுதாக Guy Riitche’யின் படம்தான் என்றாலும், நடிகர்களும் காலைவாரவில்லை. அந்த அந்த பாத்திரங்களில் அனைவரும் நன்றாக பொருந்திப் போகின்றார்கள். படத்தில் ஆக்ஸன் மிகச் சிறிய அளவில்தான், மற்றப்படி ஒரு Crime கதைதான். வித்தியாசமான படத்தைப் பார்க்க ஆசைப் படுகின்றவர்கள் சந்தோசமாக பார்க்கக் கூடிய படம்.

“RockNRolla” IMDB இணைப்பு

Ong Bak 2 (2008): தாய்லாந்திலிருந்து வந்து இறங்கும் அதிரடி

Bruce Lee, Jackie Chan, Jet Li எல்லாரும் Martial Arts படங்களில் தங்களிற்கென ஒரு முத்திரை பதித்துச் சென்றவர்கள். அதில் ஒருவர் காலமாகிவிட, மற்ற இருவரும் முதுமை எய்திவிட, புதிதாக தாய்லாந்திலிருந்து வந்து இறங்கியிருக்கின்றார் Tony Jaa. தனக்கென்று சொல்லி Muay Thai என்று சொல்லப் படும் புதுவித சண்டைக் கலையை திரைக்கு அறிமுகப் படுத்தியிருக்கின்றார். முதலாவது Ong Bak (2003) படத்தோடு ஆக்ஸன் பட ரசிகர்கள் அனைவரின் கவனத்தையும் கவர்ந்திருக்கின்றார்.

இந்த இரண்டாம் பாகம், 2003’ஆம் ஆண்டு படத்தின் தொடர்ச்சியல்ல. சற்று சம்பந்தமில்லாது தோன்றினாலும், இதுவும், இனிவரவிருக்கும் Ong Bak 3’உம் இணைந்து, முதலாவது Ong Bak படத்தின் முன்படமாக (prequel) அமையுமாம். படம் முற்று முழுதாக ஆக்ஸன் படம். எனவே, அங்கே ஒரு நூலளவுதான் கதையிருக்கின்றது. சரித்திர காலத்தில் நடப்பதாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தப் படம், கூட இருந்து குழிபறிப்பவர்களால் அநாதை ஆகின்ற ஒரு அரச தளபதியின் மகனின் வாழ்க்கையை ஒட்டிப்போகின்றது. படம் தாய்லாந்து மொழியில்தான் இருக்கின்றது. எனவே subtitiles’ஐத் தேடிப்பிடித்தல் அவசியம். என்றாலும் அது பெரிய பாதகம் இல்லை ஏனென்றால், படத்தில் இருக்கும் கதை வசனத்தை விரல் விட்டு எண்ணிவிடலாம். மற்றப்படி ஆக்ஸன், ஆக்ஸன், ஆக்ஸன்தான்! என்றாலும் திகட்டாத விதத்தில் ஒளிப்பதிவும், படத்தொகுப்பும். முதலாவது Ong Bak, இதிலும் விட சற்றே சிறந்தது என்றாலும், ஆக்ஸன் ரசிகர்கள் சந்தோசமாக பார்க்கலாம்.

“Ong Bak 2” IMDB இணைப்பு

The Other End of the Line (2008): சிரியாவின் ஹாலிவூட் படம்

அண்மைக் காலமாக இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் தாக்கம் ஹாலிவூட்டில் தெரியத்தொடங்கியிருக்கின்றது. “Inside Man” ரகுமானின் “சய்ய சய்யா” இசையோடு ஆரம்பித்தது; அண்மையில் வந்த “The Accidental Husband” பல ரகுமான் இசையை கொண்டிருந்ததுடன், ஒரு முழு “தெனாலி” படப் பாட்டோடு முடிவடைந்தது. ஆஸ்கார் வரை சென்ற “Elizabeth: The Golden Age“இன் பின்னணி இசையில் ரகுமானின் பங்கும் உண்டு. இவ்வாறு ரகுமான் ஹாலிவூட்டில் நுளைந்து பல காலம்; அவருக்குக் கிடைத்த ஆஸ்கார், வெளிப்படையான ஒரு அங்கீகாரம் மட்டுமே. இவர் தவிர அடுத்த பிரபல்யம் ஐஸ்வர்யா ராய் — “Bride & Prejudice (2004)“இலிருந்து “The Pink Panther 2 (2008)” வரை பல ஹாலிவூட்டில் படங்களில் தோன்றியிருக்கின்றார். இப்போது கடைசியாக பாலிவூட்டிலிருந்து, ஹாலிவூட்டிற்கு இறக்குமதி நம்ம சிரியா சரன்.

சிரியா இருக்கிறார் என்ற ஒரு காரணத்திற்காகவே இந்தப் படத்தைப் பார்த்தது (நான் சிரியா ரசிகன் இல்லை என்றாலும்.) ம்ம்ம்…. சிரியாவுக்கு இனிவரும் காலத்திலேயாவது நடிப்பதற்கு நல்லவேறு ஏதாவது படம் கிடைக்கும் என்று நம்புவோமாக; இன்னொரு பக்கம் யோசித்தால், இந்தியாவில இவர் நடித்த படங்களோடு ஒப்பும்போது இது எவ்வளவோ பரவாயில்லை என்றும் தோன்றுகின்றது (எனக்குத் தெரிந்த வரையில்.)

சாதாரண ஹாலிவூட் (அல்லது பொலிவூட்) காதல் படம். பம்பாயிலிருக்கும் அமெரிக்க வங்கியொன்றிற்கான தொலைபேசி மையத்தில் (call center) வேலை செய்பவர் பிரியா (சிரியா சரன்.) மனது நிறைய கனவுகளோடு இருப்பவரிற்கு, பெற்றோர் வற்புறுத்தலின் பேரில் திருமணம் நிச்சயமாகியிருக்கின்றது. இவ்வாறு இருக்கும் காலத்தில் அமெரிக்காவில் இருக்கும் Granger (Jesse Metcalfe) என்னும் வாடிக்கையாளரோடு தொலைபேசியில் உரையாடும் இடத்தில் காதல் வயப்படுகின்றார். தான் San Fransisco’வில் இருப்பதாக பொய் சொல்லும் பிரியா, Granger வியாபார விடயமாக San Fransisco செல்வதையும் அறியுமிடத்து, ஒரு திடீர் தைரியத்தில் விமானமேறி அவரைச் சந்திக்க அமெரிக்கா சென்றுவிடுகின்றார் — வீட்டாரிற்குத் தெரியாமல் (பம்பாயில் அப்பிடி எல்லாம் செய்யலாமோ!!?) பிறகென்ன வழமையான மோதல், காதல், ஊடல், கூடல் என்று படம் போகின்றது (வரி பிசகாது!)

படத்தில் கதைக்கோ, நடிப்புக்கோ பெரிதாக இடம் இல்லையென்றாலும், படத்தின் முன்னணிகள் இருவரும் இளமைத் துள்ளலில் இருப்பதனால், படம் பார்ப்பதற்கு வெறுப்பாக இல்லை. சிரியா இரண்டு விதமாக ஆங்கிலத்தை பேசுவது (accent) நன்றாக இருக்கின்றது (அது உண்மையாகவே அவரது குரல் என்றால்.) பிரியாவின் அப்பாவாக வரும் அனுபம் கெர் ஹிந்தியில் பெரிய நடிகர் என்று நினைக்கின்றேன். என்றாலும் அவர் ஆங்கிலத்தில் உரையாடும்போது எங்கேயோ உதைக்கின்றது. அவரது ஆங்கிலம் பிழையென்று இல்லை. என்றாலும், இந்தியாவில் நடக்கும் சம்பவங்களை இந்திய மொழியிலேயே எடுத்திருக்கவேண்டும். அதை ஆங்கிலத்தில் எடுக்கும் போது ஒருவருமே கதாபாத்திரங்களோடு ஒட்டவில்லை. பம்பாயில் எல்லாரும் இப்ப ஆங்கிலத்தில்தான் பேசுகின்றார்களோ தெரியாது! காதல் பித்தர்களும், சிரியா கிறுக்கர்களும் பார்க்கலாம். மற்றவர்கள் ஒதுங்கிக் கொள்ளவும்.

“The Other End of the Line” IMDB இணைப்பு

The Reader (2008): காலத்தை வென்ற காதல்

பொதுவாக Drama வகையிலான படங்கள் எனக்குப் பொருத்தமானவையல்ல — அவற்குக்கு கவனம் கொடுத்து பார்த்து முடிப்பது என்பது எனக்குக் கொஞ்சம் கஸ்டமான விடயம். அப்படியான என்னையும் சிந்தை சிதறாது இரண்டு மணித்தியாலம் கட்டிவைத்திருந்தது இந்தப் படம்! ஐந்து ஆஸ்காரிற்கு தெரிவாகி, அவற்றில் ஒன்றைத் தட்டிக் கொண்டு போன படம்; அது ஏன் என்பது படத்தைப் பார்க்கும்போது தெளிவாகத் தெரிகின்றது.

1958’ஆம் ஆண்டு ஜேர்மனி — இரண்டாம் உலகயுத்ததை முடித்துக் கொண்டு அதன் பாதிப்பிலிருந்து மெல்ல மெல்ல விடுபட்டு வருகின்றது. இங்கே 36 வயதான Hanna’வுக்கும் (Kate Winslet), 15 வயதான Michael’க்கும் (David Kross) இடையில் ஆரம்பிக்கும் காதலைச் சித்தரிக்கின்றது படத்தின் முன்பகுதி. Hanna ஒரு பேரூந்து நடத்துணர் (ticket conductor). இவர் கிட்டதட்ட பாடசாலைப் பையனான Michael’ஐ வழைத்துப் போடுகின்றார் என்றே சொல்லலாம். இவர்கள் இருவருக்கும் இடையிலான உறவு பெரும்பாலும் உடலுறவு சம்பந்தப் பட்டது என்றாலும், அதில் இன்னுமொரு பெரும்பங்கு, Hanna’வின் வற்புறுத்தலில் பேரில், Michael அவளிற்கு புத்தகம் வாசித்து கதை சொல்வதில் போகினறது. மூக்குவரையில் காதலில் மூழ்கி இருக்கும் Michael, Hanna என்னசொன்னாலும் அதற்கு இணங்கிப் போகின்றான். இவர்களின் கள்ளத்தனமான் இந்த உறவு இவ்வாறு சென்று கொண்டிருக்கும்போது, Hanna’வுக்கு ஒரு அலுவலக வேலைக்கான பதவியுயர்வு வருகினறது. அத்துடன் திடீரென தலை மறைவாகிவிடுகின்றாள் Hanna!

மிகவும் மனமுடைந்து போகும் Michael கொஞ்சம், கொஞ்சமாக தெளிந்து பல்கலைக் கழகத்திற்குச் செல்கின்றான். அங்கு வக்கீல் துறையில் படிப்பைத் தொடர்கின்றான். இவனது பல்கலைக் கழக படிப்பின் ஒரு பகுதியாக ஒரு நீதிமன்ற வழக்கை பார்வையிடவேண்டி வருகின்றது. ஹிட்லர் காலத்தில் யூத மக்களை அடைத்து வைத்திருந்து படுகொலை செய்வதற்கு பெயர் பெற்ற ஒரு சிறைச்சாலை காவலாளிகள் மீது, அங்கிருந்து தப்பிய ஒரு பெண் போடும் வழக்கு. வழக்கைப் பார்வையிட செல்லும் Michael’ற்கு பெரிய அதிர்ச்சி காத்திருக்கின்றது — அங்கே குற்றவாளி கூண்டில் இருக்கும் ஆறு பேரில் ஒருத்தி Hanna! மிகுதிக் கதையை நான் இங்கு சொல்லக் கூடாது.

படத்தின் கதையோட்டம் மிகவும் அழகு; காதலில் மர்மம், மர்மத்தில் ஆச்சர்யம், இன்பத்தில் சோகம், சோசகத்தில் சுகம் என்று நுணுக்கமாக நெய்யப்பட்டிருக்கின்றது. நடிகர்கள் ஆளிற்கு ஆள் போட்டி போட்டுக் கொண்டு நடித்திருக்கின்றார்கள். Kate Winslet இந்தப் படத்திற்காக ஆஸ்காரைத் தட்டிக்கொண்டது தகும் என்றாலும், அவரது முதிர்ச்சிக்கு ஈடு கொடுக்கின்றார்கள் மற்றைய அனைவரும். இளம் நடிகர் David Kross’உம் அபாரம். வயதுக்கு வந்த Michael ஆக வரும் Ralph Fiennes (எங்கட Harry Potter Voldemort) நெஞ்சத்தில் சுமையைக் கட்டிக்கொண்டு அவதிப்படும் பாத்திரத்தில் சிக்கென்று பொருந்துகின்றார். கொஞ்ச நேரத்திற்கு வந்து போகும் Lena Olin கூட பல்லாண்டு காலமாக மனதில் இருக்கும் வஞ்சத்தை விக்ஷமாகக் கொட்டும் வேளையில் செஞ்சை அள்ளிச் செல்கின்றார். படத்தில் கதை வசனங்கள் கூட அந்தமாதிரி! முக்கியமாக நீதி மன்றத்தில் Hanna அளிக்கும் பதில்களிலும், படத்தின் கடைசிக் கட்டத்தில் அந்த யூதமுகாமிலிருந்து தப்பிவந்த பெண்ணோடு Michael உரையாடும் காட்சியிலும். கூடவே நெறியாள்கை, ஒளியமைப்பு எல்லாவற்றிலும் சிறந்து நிற்கின்றது படம். படத்தின் முன் 30% பாகத்தில் Kate Winslet ஆடைகளுடன் இருப்பதை விட, இல்லாது இருப்பதுதான் அதிக நேரம். அது கூட விகாரமாக இல்லாது படத்துடன் இயல்பாக கலந்து விடுகின்றது.

தயாரிப்பாளர்கள் விடும் ஒரே பிழை, பட விளம்பரங்களில் படத்தை கிட்டத்தட்ட ஒரு மர்மப் படம் போன்று சித்தரித்திருப்பது. படத்தில் மர்மம் உண்டு என்றாலும், அது அங்கே படத்தின் அரைவாசியுடன் நின்றுவிடுகின்றது. படம் அடிப்படையில் ஒரு காதல் படம். தவிர, படத்தில் வரும் Michael’இன் ஆசிரியர் குறிப்பிடுவது போன்று, “குற்றவாளி” எனப்படுபவன் யார் என்பதை ஒரு ஆழமான கண்ணோட்டத்தோடு பார்க்க முனைவது படத்தின் மறைமுகமான நோக்கம். ஆங்கில பட இரசிகள் அனைவரும் கட்டாயம் பார்க்க வேண்டிய படம்.

“The Reader” IMDB இணைப்பு

Marley & Me (2008): ஒரு நாயின்/மனிதனின் கதை.

நட்புக்கும் விசுவாசத்திற்கும் பெயர் பெற்றது நாய்கள். ஒரு நாயிற்கும் ஒரு குடும்பத்திற்கும் இடையிலான பிணைப்பை அழகாக எடுத்துக்காட்டுகின்றது இந்தப்படம். படம் John’உம் (Owen Wilson) Jennifer’உம் (Jennifer Aniston) திருமணம் முடிப்பதோடு ஆரம்பிக்கின்றது. இருவரும் பத்திரிகைத் தொழில் சார்ந்தவர்கள். முழு எதிர்காலத்தையுமே விலாவாரியாக திட்டமிட்டு நடத்திவருபவர் Jennifer. ஒரு சிறந்த களமுனை நிருபராக வர வேண்டும் என்பதை மட்டுமே ஒரே கனாவாகக் கொண்டிருக்கும் John, மனைவியின் திட்டமிடலிற்கு இயைந்து நடந்து வருகின்றார். திருமண வாழ்வின் முதற்கட்டமாக, Florida மாநிலத்தில் வேலையும் எடுத்து குடியேறுகின்றனர். இப்போது திட்டத்தின் அடுத்த கட்டம் — பிள்ளை பெறுவது. தனது கனா இன்னமும் நனாவாகாத நிலையில், பிள்ளை குட்டிகள் என்று மேலதிகப் பொறுப்பை ஏற்க John’க்கு தயக்கம். எனவே, நண்பனின் ஆலோசனைப்படி, மனைவிக்கு ஒரு நாய்க்குட்டியை பரிசளித்து மனைவியின் கவனத்தை திசைதிருப்ப முயற்சிக்கின்றார். நாயகளிலேயே மிகவும் பணிவானது Labrador வகை நாய்கள்தான் என்று சொல்லப்பட, அதிலேயும் மிகவும் சோர்ந்து போய்யிருக்கும் ஒரு நாய்க்குட்டியை தத்தெடுக்கின்றனர் John’உம் Jennifer’உம். Marley என பெயரிடப்படும் இந்த நாய்க்குட்டியோடு ஆரம்பமாகின்றது அவர்களது வாழ்வின் திருப்பம், இன்பம், துன்பம் எல்லாமே. சாதுவாக இருந்த குட்டி, மகா குழப்படிக்கார நாயாக வளருகின்றது. அது செய்யும் அநியாயம் படத்தின் முன்பாகத்தின் அட்டகாசமான கலகலப்பு. எவ்வளவுதான் பிற்போட்டாலும், ஒரு கட்டத்தில் பிள்ளைகள் என்ற பொறுப்பை எதிர்கொண்டே ஆகவேண்டும் எனும்போது John’இனதும், படத்தினதும் கலகலப்பு நின்று போகின்றது. பிள்ளைகள் குடும்பத்தில் வந்து சேர, Jennifer’இன் பல்லாண்டுத் திட்டங்களும் நொருங்கிப்போகின்றன. இதற்குள் இன்னமும் நிறைவேறாத John’இன் கனவு வேறு. இவ்வாறாக இவர்களின் குடும்பம் வாழ்க்கைச் சுழியில் சுற்றிச் சுழல்வதும், அதற்குள் Marley ஒரு மறைமுகமான நங்கூரமாக இருப்பதையும் படம் அழகாக எடுத்துக் காட்டுகின்றது.

படத்தின் சுபாவம், John’இனதும், Marley’இனதும் வயதிற்கு ஏற்றவாறாக மாறிக்கொண்டு செல்கின்றது: துடுக்குடனும், நகைச்சுவையுடனும் ஆரம்பிக்கும் படம், கலகலப்பே இல்லாத ஒரு பகுதியினுள்ளாகச் சென்று, சாந்தமாக முடிவடைகின்றது; கடைசி பத்து நிமிடத்திற்கு தவிர்க்க முடியாமல் கண்கலங்க வைக்கின்றது. “ஓ” என்று அழுகின்ற காட்சிகளை வைத்தால்தான் படம் உணர்வுபூர்வமாக (emotional) இருக்கமுடியும் என்பது தவறு என்று காட்டியிருக்கின்றார் இயக்குணர். முதன்மை நட்சத்திரங்கள் இருவரும் கதாபாத்திரங்களிற்கு அழகாக உயிரளித்திருக்கின்றார்கள். கொஞ்ச நேரத்திற்கு வரும், குழந்தை நட்சத்திரங்கள் கூட சிறப்பாகச் செய்திருக்கின்றார்கள்.

படம் நாயைப் பற்றியதா, அல்லது John’ஐப் பற்றியதா என்று ஒரு கேள்வி வரலாம். என்றாலும், சற்றே ஆறஅமர இருந்து யோசித்துப் பார்த்தால், John’இன் வாழ்வின் ஒவ்வொரு பகுதியையும், Marley எவ்வாறு நிர்ணயிக்கின்றது என்பதை உணரலாம். ஒருவிதத்தில், Marley எனும் நாய், John என்ற மனிதனின் ஒரு குறியீட்டு வடிவம் (symbolic form) என்று கூட வாதாடலாம். படம் கவலையாகத்தான் முடியும் என்பதை, படத்தின் முதலாவது காட்சியிலிருந்தே அறிந்து கொள்ளலாம். கவலையாக முடிந்தாலும், மனம் நிறைவாக இருக்கின்றது. தாராளமாகப் பார்க்கலாம். ஆண்கள், பெண்கள், சிறுவர்கள் அனைவருமே இதை சரிசமமாக இரசிப்பார்கள் என்று நினைக்கின்றேன்.

“Marley & Me” IMDB இணைப்பு

Inkheart (2008): எழுதப்பட்ட வார்த்தைகளின் சக்தி

Fantasy எனப்படும் மந்திர தந்திரங்கள் கலந்த நாவல் வகை இங்கே மேற்குலகில் பிரபல்யம். இப்போது, Lord of the Rings, Harry Potter பட வரிசைகளின் வெற்றிக்குப் பிறகு, இவ்வகையான கதைகள் திரையரங்குகளையும் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கியிருக்கின்றன. இவ்வாறான ஒரு படமே Inkheart ஆகும். படம் 12 வயது சிறுமி Maggie’ஐப் (Eliza Bennett) பின்தொடர்ந்து போகின்றது. தான் மூன்று வயதாக இருக்கும் போது தனது தாய் Resa (Sienna Guillory) தன்னை கைவிட்டுவிட்டு ஓடிப்போய் விட்டதாக நம்பிக்கொண்டிருக்கின்றாள் Maggie. என்றாலும் உண்மை அதுவல்ல. Maggie’யின் அப்பா Mortimer’க்கு (Brenden Fraser) ஒரு அமானுக்ஷ்யமான சக்தியுண்டு. இவர் எந்த கதைப்புத்தகத்தை வாய்விட்டு வாசிக்கின்றாரோ அதில் இருக்கும் கதாபாத்திரங்கள், சம்பவங்கள் எல்லாம் நிஜத்திற்கு வந்து விடும் (என்ன “Bedtime Stories” ஞாபகம் வருகுதோ?) அதில் இன்னொரு அம்சம் என்னவென்றால் பல விடயங்கள் புத்தகத்திலிருந்து நிஜத்திற்கு வந்துவிட, நிஜத்திலிருக்கும் ஒரு மனிதர் புத்தகத்துக்குள் போய்விடுவார்! தனது சக்தியைப் பற்றி அறியாத Mortimer, மூன்றுவயதான Maggie’க்கு “Inkheart” எனும் புத்தகத்தை வாசிக்க, கதைப் புத்தகத்திலிருந்து Dustfinger (Paul Bettany) எனும் ஒரு நெருப்பு வித்தைக்காரனும், Capiricon (Andy Serkis) எனும் வில்லன் பாத்திரமொன்றும் இவ்வுலகத்திற்கு வந்து விடுகின்றனர். இவர்களிற்குப் பதிலாக Maggie’இன் அம்மா புத்தகத்தினுள் சென்று விடுகின்றார். Dustfinger புத்தகத்திலிருக்கும் தனது குடும்பத்துடன் திரும்ப இணையத் துடித்தாலும், புத்தகத்தினுள் திரும்பப்போக விருப்பமில்லாத Capricon, அந்தப் புத்தகத்தை பறித்துக்கொண்டு தலைமறைவாகிவிடுகின்றான். Resa’வை திரும்ப இவ்வுலகத்திற்கு கொண்டுவருவதற்கோ அந்தப் புத்தகம் வேண்டும். ஆனால் அந்தப் புத்தகமோ கிடைப்பதற்கு அரிய ஒரு பழைய புத்தகம். எனவே ஒன்பது ஆண்டுகளாக அந்தப் புத்தகத்தைதேடி உலகத்தின் மூலைமுடுக்களில் இருக்கும் பழைய புத்தகக்கடையெல்லாம் ஏறி இறங்கிக்கொண்டிருக்கின்றார் Mortimer. கூடவே உண்மையான காரணம் தெரியாத Maggie’யும்.

இவர்கள் புத்தகத்தைத் தேடிக்கொண்டிருக்க, இவர்களைத் தேடிக்கொண்டிருக்கின்றார்கள் Dustfinger’உம், Capricon’உம். குடும்பத்துடன் மீள இணைவதற்காக Dustfinger’உம், வேறு கதைப்புத்தகத்தகங்களிலிருந்து செல்வங்களை வரவழைப்பத்தற்காக Capricon’உம். இந்த இரு குழுவும், Maggie’ஐயும் தகப்பனாரையும் நெருங்க, Resa’வின் மாமியார் Elinor (Helen Mirren) வீட்டில் தஞ்சம் புகுகின்றனர் Maggie’யும் Mortmier’உம். கடைசியாக அதுவும் சரிவராது போக, குடும்பத்தோடு Capricon’இடன் அகப்படுகின்றனர். பிறகென்ன வழமையான சாகசங்கள், சில ஆச்சரியங்கள், நகைச்சுவைகள் எல்லாவத்தையும் கலந்து யாவரும் நலம் என்று கதையை முடிக்கின்றார்கள்.

அவ்வளவு பெரிய நட்சத்திரப் பட்டாளம் இருந்தாலும், படம் மிகவும் சாதாரணம். படத்தின் சில அம்சங்கள் புதிதாக, இரசிக்கக கூடியதாக இருக்கின்றது. special effects’உம் பரவாயில்லை. பொதுவாக தொய்வில்லாது, அலுப்படிக்காது படம் போகின்றது. என்றாலும் புதியது என்று பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை. அண்மையில் வந்து நொடுங்கிப்போன “Eragon“, “Golden Compass” படங்களின் வரிசையில் இதையும் சேர்த்துவிடலாம். படத்தைப் பார்க்கும்போது, அதன் மூலமான புத்தகத்தைப் படிக்கவேண்டும் என்ற ஆவல் வருவது உண்மை. என்றாலும் அந்த நாவல்கள் ஜேர்மன் மொழியில் இருப்பது துரதிஸ்டம். படம் பொதுவாக சிறாருக்கான படம்தான். சும்மா நேரத்தைப் போக்காட்டுவதற்குப் பார்க்கலாம்.

“Inkheart” IMDB இணைப்பு

Winged Creatures (2008): சிறகுடைக்கப் பட்ட மனிதர்கள்

ஒரு துப்பாக்கியோடு ஒரு பொது இடத்துக்குள் நுழைவது, சும்மா எழுந்தமாதிரியாக கொஞ்சப்பேரைச் சுட்டுக்கொல்வது, பிறது தன்னைத்தானே சுட்டுத் தற்கொலை செய்து கொள்வது, இது கிட்டத்தட்ட ஒரு கலாச்சாரமாகவே மாறிவிட்டது வட அமெரிக்காவில் இப்போது! இப்படியான ஒரு சம்பவத்தில் மாட்டி உயிர் தப்பும் ஐந்து பேரின் வாழ்வினை பின்தொடருகின்றது இந்தப் படம். சிறுமி Anne (Dakota Fanning) தனது அப்பாவோடு காப்பிக் கடைக்கு வருகின்றாள்; இவர்களோடு இணைந்து கொள்வது Anne’இன் நண்பன் Jimmy (Josh Hutcherson). கடையில் விற்பனைப் பெண் Carla (Kate Beckinsale); கடையின் இன்னோர் ஓரத்தில் தனக்கு புற்றுநோய் என்று அறிந்ததால் வாழ்க்கை வெறுத்து இருக்கும் Charlie (Forest Whitaker). வழமையான ஒரு காலைப் பொழுது. திடீரென ஒருவன் துப்பாக்கியோடு நுழைகின்றான். கடையில் இருக்கும் ஆட்களை ‘டப், டப்’ என்று போட்டுத்தள்ளுகின்றான். Anne’இன் அப்பா உட்பட பலர் இறந்து போக, தப்பிப் பிழைப்பவர்கள் மேலே கூறப்பட்ட நான்கு பேர்கள் மட்டுமே. இவர்களுடன் கடையிலிருந்து கண நிமிடத்திற்கு முன்னே புறப்பட்ட ஒரு வைத்தியன் Bruce (Guy Pearce). இதில் ஆகக் கொடுமை, Bruce கடையைவிட்டு வெளியேறும்போது, அந்த கொலையாளிக்கு கடையின் கதவைத் திறந்து விட்டது! இந்த கொடிய நிகழ்வின் பின்னர் இந்த ஐவரின் வாழ்வும் தலைகரணமாக மாறிவிடுகின்றது. Anne தீடீரென தீவிர பக்திவசப்பட்டுவிடுகின்றாள்; Jimmy பேசுவதை நிறுத்தி விடுகின்றான்; Carla நிஜ வாழ்வுடன் ஒட்டவே முடியாது, தனது கைக்குழந்தையையும் கவனிக்க முடியாது தவிக்கின்றாள்; ஒரு சின்ன துப்பாக்கிச் சன்ன உரசல் காயத்துடன் தப்பும் Charlie, தனது அதிஸ்டத்தை மேற்கொண்டு பரிசோதிக்க சூதாட்டத்தில் இறங்குகின்றான்; கொலையாளிக்கு கதவு திறந்துவிட்ட Bruce, மக்களைக் காப்பாற்றுவதில் வெறியாகி விடுகின்றான், அதன் உச்சக்கட்டமாக தனது மனைவிக்கு நோயைக்கொடுத்து பின்பு காப்பாற்ற முனைகின்றான்! இப்படி சின்னாபின்னமாகி விடும் இவர்களதும், இவர்களைச் சார்ந்தவர்களது வாழ்க்கையை எடுத்துக்காட்டுகின்றது படம். அதில் மிக மெலிதாக ஒரு மர்மத்தையும் கலந்திருக்கின்றார்கள்.

படத்தின் பெயர் “Winged Creatures” என்றாலும், படம் சிறகு உடைக்கப் பட்ட மனிதர்களின் அவலங்களைப் பற்றியது. உண்மையைச் சொல்லப் போனால் தொடக்கமும், முடிவும் இல்லாத ஒரு படம். இப்படியான படங்களிற்கு என்ன தேவை என்று கேட்கலாம். எனக்கென்றால், ஒரு ஓவியக்கண்காட்சியில் ஒரு சோகமான சித்திரத்தைப் பார்த்து ரசிப்பது போன்ற ஒரு உணர்வு; மனதை கனக்க வைத்து விட்டுச் செல்கின்றது. படத்தில் பெரும் பகுதி குழந்தை நட்சத்திரங்களான Dakota’க்கும் Josh’க்கும்; அநாசயமாகச் செய்திருக்கின்றார்கள். Kate Beckinsale’இன் அழகு சோகமான படத்தை சற்று குழப்புவதைத் தவிர, மற்றைய நட்சத்திரங்களும் நிறைவாகச் செய்திருக்கின்றார்கள். மிகவும் கருமையான மூலக்கருவைக் கொண்ட ஒரு படம். நீங்கள் அதற்கு தயாரென்றால் தாராளமாகப் பார்க்கலாம்.

“Winged Creaturs” IMDB இணைப்பு

Zack and Miri Make a Porno (2008): பேசாமல் அதையே எடுத்திருக்கலாம், இந்தப் படத்தை விட்டுவிட்டு.

ஹாலிவூட்டில் இடைக்கிடை நகைச்சுவைக்கும் அருவருப்புக்கும் இடையில் நின்று ஊசலாடுகின்ற மாதிரி சில படங்கள் வரும். அந்த வகையில் இதுவும் ஒன்று. படம் தணிக்கையின் கத்திரிக்கோலில் இரண்டு தரம் மாட்டுப்பட்டு கடைசியாக ஒருவாறு ‘R’-முத்திரையுடன் வந்திருக்கின்றது. இந்த படத்தின் முகப்புப் படத்தைக்கூட (poster) தணிக்கை அனுமதிக்காமல் கடைசியாக இங்கே பக்கத்தில் காட்டப்பட்டிருக்கும் படத்தோடு திருப்திப்பட வேண்டியதாயிற்று! இந்த போஸ்டர்தான் படத்தில் மெச்சக் கூடிய ஒரே ஒரு விடயம்.

படத்தின் கதை மிகவும் எளிமையானது — பள்ளிக்கூடத்திலிருந்தே நண்பர்கள் Zack’உம் (Seth Rogen) Miri’யும் (Elizabeth Banks). வாழ்க்கையில் பொதுவாக எதிலும் முன்னேறாத இருவரும் சிறுசிறு வேலைகளைச் செய்து கொண்டு ஒரு வீட்டில் இரு அறையில் வசித்துவருகின்றார்கள். பணத்தை சரியாக பாவிக்கத்தெரியாத இருவரும், கையில் காசில்லாது, இருக்கின்ற வீட்டிலிருந்து துரத்தப் படும் நிலையில் இருக்கின்றார்கள். வேறு ஒரு உன்னத யோசனையும் வராத நிலையில் ஒரு நீலப்படத்தை (porn) எடுத்து அதில் நடிக்கவும் தீர்மானிக்கின்றார்கள். இவ்வளவு காலமும் சும்மா நண்பர்களாகவே வாழ்ந்து வந்த இருவரும், படத்திற்காக உடலுறவு கொள்ளவேண்டிய தேவை. அது சிக்கலாகி, பிறகு காதலாவது கதை.

படம் சிரிக்க வைக்கின்றது என்றாலும், அந்த ஊத்தைப் பகிடிகள் வெறுப்பேறுகின்றன. அது எனது வயதுக்குத்தான் பொருந்தவில்லையோ தெரியாது. நீங்கள்தான் பார்த்துவிட்டு சொல்லவேண்டும். அந்த நகைச்சுவைகளைத் தவிர படத்தில் ஒன்றுமேயில்லை. உடலுறவு, தனியே உடல் சம்பந்தப்பட்ட விடயமல்ல என்பது கதையின் மூலக்கரு. என்றாலும் கதையிலேயோ, காதலிலேயோ லாஜிக்கே இல்லை. நடிப்புத்திறனைக் காட்டுவதற்க்கோ படத்தில் எவ்வித தேவையும் இல்லை. நீங்கள் இவ்வாறான நகைச்சுவைகளை, அல்லது Elizabeth Banks’ஐ (என்னைப்போல) இரசிப்பவரானால் பார்க்கலாம். மற்றப்படி நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டாம்.

“Zack and Miri Make a Porno” IMDB இணைப்பு

The Happening (2008): என்ன நடந்தது சியாமளனுக்கு..?

“The Sixth Sense” (1999) பார்த்த காலத்திலேயிருந்து Night சியாமளனின் தீவிர ரசிகன் நான். அதன் பின் வந்த அவரது சகல படங்களையும் பார்த்திருக்கின்றேன். என்றாலும், The Sixth Sense அளவுக்கு இன்னொரு படத்தை தர அவரால் முடியவில்லை. “Night சியாமளன் தரமான முடிவு” மாதிரியான முடிவை நாங்கள் படத்தில் எதிர்பார்க்கத் தொடங்கிவிட்டதுதான் அதற்கு காரணமோ தெரியாது. இதுவரை காலமும் வந்த இவரது படங்களிலேயே மிகப் பெரிய ஏமாற்றம் இந்தப் படம். இதற்கு முந்திய “Lady in the Water” படத்தில் fantasy கருவமைப்புக்குத் தாவிய Night சியாமளன், மீண்டும் தனக்கு பழக்கமான மர்மம், பயங்கரம் என்ற கதைக்கருவுக்கு வந்திருக்கின்றார் இந்தப் படத்தில். என்றாலும், ஹாலிவூட்டில் ஆயிரம் தரம் முதலேயே எடுக்கப் பட்ட கதையை இவரும் முயன்றிருப்பதுதான் ஏனென்றுதான் தெரியவில்லை!! 😦

New York’இல் மக்கள் திடீரென ஒருவிதமான நோய்க்கு உண்டாகின்றனர் — விளைவு, எல்லோரும் இடம், முறை பராமல் தற்கொலை பண்ணத்தொடங்குகின்றனர்! இது பயங்கரவாதிகளின் தாக்குதல் என (வழமை போல) நினைக்கின்ற அரசாங்கத்தின் சித்தாந்தங்களிற்கு அப்பாற்பட்டு, மிக விரைவாக அண்டைய மாநிலங்களிற்கும் பரவத்தொடங்குகின்றது இந்த நோய். பக்கத்து மாநிலத்தில் இருக்கும் Philadelphia நகரத்தில் பாடசாலை விஞ்ஞான ஆசிரியர் Elliot (Mark Wahlberg). இந்த நோயைப்பற்றி அறியும் இவர் மனைவி Alma’வுடன் (Zooey Deschanel) நகரத்தைவிட்டு தப்பி ஓடத் தீர்மானிக்கின்றார். வேகமாக பரவும் அந்த நோயோடு இவர்கள் கண்ணாம் பூச்சி ஆட்டம் ஆடுவதை ஒட்டி படம் போகின்றது.

படத்தில் வழமை போல “Night சியாமளன் முடிவு” இல்லாததுதான் படத்தில் வித்தியாசம். 8-( ஹாலிவூட்டில் ஆஸ்காரிற்கு எதிரான விருது Razzi விருதுகளாகும். ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஹாலிவூட்டில் திறமையைக் காட்டியவர்களிற்கு ஆஸ்கார் விருது அளிக்கப்பட, ஹாலிவூட்டை நாறடித்தவர்களிற்கு Razzi ‘விருது’ அளிக்கப்படும். சென்ற ஆண்டில், மோசமான படம், மோசமான இயக்குணர், மோசமான நடிகர், மோசமான கதைவசனம் என்று நான்கு Razzi ‘விருதுகளிற்கு’ தெரிவானது இந்தப் படம் (நல்லகாலத்திற்கு ஒன்றையும் வெல்லவில்லை.) Mark Wahlberg சிறந்தவொரு நடிகர், இதிலே சொதப்பியிருக்கின்றார் 😦 (இடைக்கிடையில், இவரையும் அந்த நோய் பாத்தித்துவிட்டதோ என்று எண்ணும்வகையில்!) கதைவசனமும் அப்படியே… என்றாலும், இயக்கத்தை அந்தளவு மோசம் என்று சொல்ல முடியாது. அந்த நோயின் பயங்கரத்தை காட்டுவதில் நெஞ்சை சில்லிட வைக்கின்றார் சியாமளன். ஒளிப்பதிவும் அவ்வாறே. கொஞ்சம் நட்டுக் கழண்ட பாத்திரம் ஒன்றில் வரும் Zooey Deschanel’இன் நடிப்பையும் பாராட்டலாம். ஒரு விதத்தில் பார்க்கப்போனால், Night சியாமளன் மட்டும் இதை எடுத்திருக்காவிடில் இதை நல்ல படமென்றே சொல்லிவிடலாம். என்றாலும், சியாமளனிடமிருந்து வரும்போது அதை மன்னிக்க முடியவில்லை.

வந்த சியாமளன் படங்களில் முதலாவதாக ‘R’-முத்திரை தாங்கி வந்திருக்கின்றது படம், சிறாருக்கு ஒப்பாத பயங்கரக் காட்சிகளை கொண்டிருப்பதால். நீங்கள் சியாமளன் ரசிகர் எனின் எப்படியும் இதைப் பார்ப்பீர்கள். மற்றவர்கள் நேரத்தை வீணடிக்கத் தேவையில்லை.

“The Happening” IMDB இணைப்பு

Bedtime Stories (2008): நிஜத்திற்கு வரும் கதைகள்.

Walt Disney தயாரித்து அளிக்கும் படங்கள் என்றால் குடும்பத்தோடு நம்பிப்போய், சந்தோசமாக கொஞ்ச நேரத்தை செலவழித்துவிட்டு வரலாம். அந்த வரிசையில் இன்னொரு படம் இது. படத்தைப் பார்க்கும்போது நீங்கள் ஞாபகம் வைக்கவேண்டிய விடயம் இது சிறாரிற்கான படம் என்பதுதான். அதுக்குள் கதையிலேயும், லாஜிக்கிலேயும் பிழைபிடிக்கின்ற நோக்கில் இருப்பீர்கள் என்றால் இது உங்களிற்கான படம் இல்லை.

Skeeter’இனதும் (Adam Sandler), Wendy’இனதும் (Couteney Cox) அப்பா சிறியதொரு தங்குமிட விடுதி நடத்தி வருகின்றார். விடுதி தொழிலில் படுத்துவிட, அதை நண்பன் Barry’க்கு விற்க வேண்டிய தேவை. அதை விற்கும்போது, மகன் Skeeter வயதிற்கு வந்த பின்னர் அவனுக்கு விடுதி முகாமையாளர் வேலை வழங்கவேண்டும் என்று வாக்குறுது வாங்குகின்றார். காலம் செல்ல, Skeeter’இன் தகப்பனார் காலமாகி விட, அவரிற்கு கொடுக்கப்பட்ட வாக்குறுதி மறக்கப்பட்டுவிடுகின்றது. வயதுக்கு வந்த Skeeter, பராமரிப்பு தொழில்நுட்பவியலாளராக இருக்கின்றான். அப்பாவின் நண்பன் Barry எப்போவாவது தனது வாக்குறுதியைக் காப்பாற்றுவார் என நம்பி நம்பி வாழ்வில் நொந்து போய் இருக்கின்றான்.

இவனது சகோதரி Wendy’யோ திருமணமாகி, இரு குழந்தைகளிற்கும் தாயாகிவிடுகின்றார். பின்பு, மணவாழ்வு கசந்துவிட, விவாகரத்துப் பெற்றுவிடுகின்றார். அத்தோடு வேலையும் பறிபோய்விட, வேலையைத் தேடி இன்னொரு மாகாணத்திற்கு செல்லும் Wendy, தனது பிள்ளைகளிற்கு காப்பாக பகலில் நண்பி/சக-ஆசிரியை Jill’ஐயும் (Keri Russell), இரவில் சகோதரன் Skeeter’ஐயும் அமர்த்திவிட்டு போகின்றார். சிறுபிள்ளைகளை பராமரிப்பதில் சற்றும் அனுபவம் இல்லாத Skeeter, தனக்குத்தெரிந்த ஒரேயொரு முயற்சியைக் கைகொள்கின்றார் — இயற்றி கதை சொல்வது. அப்போது ஆரம்பமாகின்றது மந்திர ஜாலம்….

மருமக்கட் பிள்ளைகளிற்கு Skeeter சொல்லும் கதையெல்லாம் அடுத்த நாள் நிஜத்திற்கு வந்து விடுகின்றது! தனது சொந்த வாழ்வின் கதையை கற்பனையாக்கி Skeeter சொல்ல, அது சோகமாக இருக்கின்றது என்று சொல்லி, கதைக்குள் தாங்கள் நுழைந்து, கதையை சந்தோசமாக்குகின்றார்கள் மருமக்கள். தொடர்ந்து மறுநாள் Skeeter’ன் வாழ்வில் நல்ல திருப்பங்கள் எல்லாம் ஏற்படுகின்றன. இரவுக்குக் கதைக்கும், அன்றைய நாளிற்கும் தொடர்பைக் கண்டு கொள்ளும் Skeeter, மறுநாள் இரவு கதையை சந்தோசமாக இயற்றுகின்றான். ஆனால், கதையில் ஒரு திருப்பமும் இல்லையென்று சொல்லி முடிவை மாற்றுகின்றார்கள் மருமக்கட் பிள்ளைகள். முந்தைய நாளிற்கு நேரெதிரான நாளொன்றை அனுபவிக்கும் Skeeter, இரவுக் கதையில் இருந்து நிஜத்திற்கு வருவது தான் சொல்லும் பாகங்கள் அல்ல, தனது மருமக்கள் மாற்றியமைக்கும் பாகங்களே என்று அறிகின்றான். பிறகென்ன, நல்லதாக கதையை மாற்றச் செய்வதற்கு மருமக்களை தூண்ட Skeeter எடுக்கும் முயற்சிகள் கலப்பாகப் போகின்றது.

சிறுவர்களிற்கான Fairy Tale கதைகள் போன்று, வில்லன், காதலி, நண்பன் என்று எல்லாம் படத்தில் உண்டு. கலகலப்பாக படத்தைக் கொண்டு போய், என்னதான் அதிக்ஷ்டம் வாழ்வில் விளையாடினாலும், வாழ்வின் ஒரு கட்டத்தில் எமது வாழ்வின் போக்கை நாம் எமது கையில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற செய்தியோடு படத்தை முடிக்கின்றார்கள். Adam Sandler’க்கு என்று அளந்து செய்தமாதிரி ஒரு படம்; வழமையான Dramedy பாத்திரத்தில் வந்து கலக்குகின்றார். அந்த இரு சிறு பிள்ளைகளும் அந்தமாதிரி! முக்கியமாக அந்த சிறு பெண் அவ்வளவு ஒரு கொள்ளை அழகு!! மற்றைய அனைத்து பாத்திரங்களுமே, படத்தில் சிக்கென்று ஒட்டுகின்றார்கள். படத்தில் இருக்கும் கணிசமான அளவு special effect’உம் தராதரமாக இருக்கின்றது. மொத்தத்தில் சந்தோசமாக சிறுவர்களோடு ஒரு ஒன்றரை மணி நேரத்தைக் கழிப்பதற்கு மிகவும் தகுந்ததொரு படம்.

“Bedtime Stories” IMDB இணைப்பு

The Tale of Despereaux (2008): சின்னஞ்சிறு நாயகனும், பென்னம் பெரிய படிப்பினைகளும்

அண்மைக் காலத்தில் பார்த்த காட்டூன் படங்களிற்குள் வித்தியாசமான படம். நகைச்சுவையும், கலகலப்பையும் மட்டும் வைத்து படத்தை எடுக்காமல், நல்ல பல செய்திகளையும் புகுத்தி தந்திருக்கின்றார்கள். கிராபிக்ஸின் தரத்திலும் குறை வைக்கவில்லை.

புத்தகத்திலிருந்து திரைக்கு வந்த கதையாதலால், இந்தத் திரைக்கதையை வழமையான காட்டூன் படங்களின் கதைகளைப்போல இரண்டு வரியில் சொல்லிவிட முடியாது. படம் கற்பனையான ஒரு அரசாட்சியில் வசிக்கும் ஒரு பெருச்சாளியையும் (rat), ஒரு சுண்டெலியையும் (mouse) மையமாகக் கொண்டு போகின்றது. கப்பல் ஒன்றை வசிப்பிடமாகக் கொண்டிருக்கும் பெருச்சாளி Roscuro, Dor நகரத்தில் நடைபெறும் வருடாந்த சூப் (soup) பெருவிழாவைப் பார்க்க வருகின்றது. அரசசபை சூப்பின் வாசம் வெகுவாகக் கவர, அதை எட்டிப் பார்க்கும் Roscuro தவறிப்போய் அரசியின் சூப்பிற்குள் விழுந்து விடுகின்றது. எலி விழுந்த சூப்பைக் குடித்த அதிர்ச்சியில் அரசி மாரடப்பில் இறந்து விடுகின்றார்! மனைவியை இழந்த கவலையிலும், ஆத்திரத்திலும் நாட்டில் சூப்பிற்கும், பெருச்சாளிகளிற்கும் அதிகாரபூர்வமாகத் தடைவிதித்துவிட்டு கண்ணீரும் கம்பலையுமாக அமர்ந்துவிடுகின்றார் அரசர். அரசனின் பராமரிப்பின்றி நாடு சீரழிந்து கொண்டு செல்கின்றது; கூடவே அப்பாவால் கைவிடப்பட்ட அரசிளங்குமாரியும். மக்களிடமிருந்து தப்பியோடும் Roscuro, பாதாளச் சிறைச்சாலையின் அடியில் இருக்கும் பெருச்சாளி நகரத்தில் வந்து தஞ்சமடைகின்றது.

இவை இவ்வாறு இருக்க, அரண்மனையில் இருக்கும் சுண்டெலி நகரத்தில் பிறக்கின்றது கதாநாயகன் Despereaux. பிறந்ததிலிருந்தே மற்றைய சுண்டெலிகளின் சுபாவத்திலிருந்து மாறுபட்டு நிற்கின்றது. சுண்டெலிகளிலேயே மிகவும் சிறிதான தோற்றமும், ஆளைவிட பெரிய காதையும், கண்ணையும் கொண்டது இது; மற்றைய சுண்டெலிகள் முறையாக பயப்பிடுவது எப்படி என்பதை பள்ளிக்கூடத்தில் பயின்று கொண்டிருக்க :-), பாடப் புத்தகத்தில் பூனையின் படத்தை வரைந்து வாத்தியாருக்கு வெறுப்பேற்றுகின்றது Despereaux!! அரண்மனை நூலகத்திலிருக்கும் புத்தகங்களை எவ்வாறு அரித்து தின்னலாம் என்று Despereaux’ற்கு படிப்பிக்க அதை அழைத்து வருகின்றது Despereaux’இன் அண்ணா; Despereaux’வோ புத்தகங்களை நன்னுவதை விடுத்து, அதைப் படிப்பதில் ஆழ்ந்துவிடுகின்றது. வீர சாகசக் கதைகளைப் படிக்கும் Despereaux, தன்னையும் அரசிளங்குமாரிகளை காப்பாற்றும் வீரனாக வடிவமைத்துக் கொள்கின்றது. கதையின் நடுவே அரண்மனையில் வசிக்கும் உண்மையான இளவரசியையும் சந்தித்து நட்புக் கொள்கின்றது. ஆனால் மனிதரோடு தொடர்பு வைப்பது சுண்டெலியுலகத்தில் தண்டனைக்குரிய குற்றமாதலால், Despereaux’இன் இந்தத்தொடர்புப்பைக் கண்டிக்கும் சுண்டெலிக்கூட்டம், அவனை பாதாளச் சிறைக்குழியில் போட்டுவிடுகின்றனர். இங்கே Roscuro’வைச் சந்திக்கின்றது Despereaux. பிறகு இவர்களின் வாழ்வு, எவ்வாறு நாட்டின் எதிர்காலத்தோடு இணைக்கப் படுகின்றது என்பதை, ஏக்கம், ஏமாற்றம், வீரச்செயல் என்று பல்வேறு உணர்வுகளோடு சொல்லுகின்றது மிகுதிப் படம்.

அந்த வித்தியாசமான பின்னணி வர்ணனையோடு படம் ஆரம்பிக்கும்போதே, படம் வழமையான காட்டூன் படங்கள் போல் இருக்கப் போவதில்லை என சற்றே அறியலாம். அரசி மண்டையைப் போடும்போது அது உறுதியாகின்றது. அருமையான கிராபிக்ஸ் தவிர எனக்குப் பிடித்தது பின்னணி இசை — சிறுவர் படங்களிற்கான இசைபோலன்றி சற்றே பக்குவப்பட்ட இசை. படத்தின் பாத்திரங்களிற்கு குரல் கொடுத்தவர்கள் எல்லாரும் பிரபல்யங்கள் (Harry Potter’இன் Hermione ஆக வரும் Emma Watson‘தான் இளவரசிக்குக் குரல் கொடுத்திருப்பது.) எல்லோரும் நன்றாகச் செய்திருக்கின்றார்கள். படத்தில் சூப்புக்கும், மழைக்கும், சூரியனுக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்பதுதான் எனக்கு விளங்கவில்லை; எதையையோ symbolic’க்காக சொல்ல முற்பட்டிருக்கின்றார்கள் என்று நினைக்கின்றேன். குடும்பத்தில் இருக்கும் சிறாரோடு, பெரியவர்களும் பார்க்கக் கூடிய படம்.

“The Tale of Despereaux” IMDB இணைப்பு

Underworld: Rise of the Lycans (2009)

என்னவோ தெரியாது முதலாவது பாகம் பார்த்ததுமே Underworld திரைப்படம் பிடித்துப்போய் மூன்று பாகங்களையும் ஒரு நாளிலேயே பார்த்து முடித்தேன். இங்கு எழுதும் விமர்சனம் மூன்றாம் பாகத்துக்கானது.

வம்பயர்ஸ், வேர்வூல்ப் இடையில் ஜென்மத்துப் பகை. காலம் காலமாக இருவரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் அடித்துக்கொள்கின்றனர். சாதாரண மனிதரை வம்பயர் கடித்தால் அவர் வம்பயராவார் அல்லது வேர்வூல்ப் கடித்தால் வேர்வூல்வ் ஆவார். அத்துடன் பலகாலம் சாகாவரம் பெற்றுவாழ்வர் (Immortality)..

திரைப்படத்தின் ஆரம்பமே அட்டகாசம். ஒரு குதிரைவீரன் காட்டுவழியே வருகின்றான். திடீரென அனைத்துப்பக்கங்களினாலும் வேர்வூல்ப்கள் அவனைத் துரத்துகின்றது. வழியில் தன்வழியில் குறுக்கிடும் வேர்வூல்ப்களை அடித்துவீழ்த்தியவாறே தன் கோட்டையை நோக்கித் தப்பி ஓடுகின்றான் அந்த வம்பயர் வீரன். கோட்டையினுள் நுழையும் வீரன் தன் தலைக்கவசத்தை அகற்றுகின்றான். அவன் அல்ல அவள். வம்பயர் அரசன் விக்டரின் அருமை மகள் சோன்யா. காட்சி அமைப்புகள் அபாரம். கதிரை நுனியில் உட்கார்ந்து பார்க்க வைக்க கூடிய காட்சியமைப்புகள் மற்றும் பிண்ணனி இசை.

மிகுதி விமர்சனம் வாசிக்க

Swing Vote (2008): ஒற்றை வோட்டில் ஜனாதிபதி.

மனைவி விவாகரத்து செய்துவிட்டு சென்றுவிட, வாழ்க்கை வெறுத்து உதவாக்கரை அப்பாவாக வாழ்கின்றார் Bud Johnson. வயது பன்னிரண்டு என்றாலும், வீட்டையும், அப்பாவையும், தன்னையும் பராமரிக்கும் பொறுப்பை அநாசயமாக எடுத்து நடத்துகின்றாள் மகள் Molly. இப்படியாக இவர்கள் இருக்க, நாட்டில் ஜனாதிபதி தேர்தல் வருகின்றது. புத்திசாலியான Molly, நாட்டின் இறைமை, அரசியல் என்பவற்றில் மிகவும் அக்கறை உடையவள்; Bud’ஓ அதற்கு நேர் எதிர் — அரசியல் பற்றிய அறிவிலும், ஆர்வத்திலும். தேர்தல் அன்று பாடசாலை செல்லும் Molly, அப்பாவை வாக்குப் போடும்படி வற்புறுத்திவிட்டு செல்லுகின்றாள். பாடசாலை முடிய Molly’யும், Bud’உம் வாக்குச் சாவடியில் சந்திப்பதாக ஏற்பாடு. எதிலும் உதவாக்கரையாக இருக்கும் Bud’க்கு அன்று நாள் சரியில்லை — அன்று அவர் அவரது வேலையிலிருந்து நீக்கப் படுகின்றான். கவலைக்கு இலகுவான தீர்வாக, Bud தவறணைக்குச் சென்று ஊத்திப் போட்டுக்கொண்டு படுத்துவிடுகின்றார். இங்கே அப்பாவுக்காக வாக்குச் சாவடியில் காத்திருக்கிறாள் Molly. தகப்பன் வராமல்போக, வாக்குச் சாவடி மூடப்படும் தருவாயிலிருக்க, அங்கேயிருக்கும் வேலையாட்களிற்கு கடுக்காய் கொடுத்துவிட்டு, தகப்பனிற்காக தான் கள்ள ஓட்டு போட முயல்கின்றாள் Molly. அப்பாவிற்காக கள்ளக் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டு, வாக்குச்சீட்டை பெட்டியில் போடும் தருவாயில், மின்சாரம் சாவடியில் தவறுதலாக துண்டிக்கப் பட்டுவிட இவள் இட்ட வாக்கு சீராக பதியப் படவில்லை (அமெரிக்காவில் வாக்குப் பெட்டியெல்லாம் இப்போது இலத்திரனியலாக்கப் பட்டுவிட்டது.) இப்போது வெளியுலகின் பார்வையில், Bud வாக்களித்து விட்டாலும், அது கணக்கிடப் படவில்லை.

சாதாரணமாக அது ஒரு பிரச்சனையில்லை; ஆனால் இந்த முறை நிலைமை சாதாரணமில்லை — நடாளாவிய ரீதியில் அமெரிக்காவின் இரு ஜனாதிபதி வேட்பாளரிற்கான வாக்குகளின் எண்ணிக்கை சமப்பட்டுவிட, இப்போது Bud’இன் கணக்கில் எடுக்கப் படாத வாக்கு ஒன்றுமட்டுமே அமெரிக்காவின் ஜனாதிபதியை தீர்மானிக்கும் அதிகாரத்தைப் பெற்றுவிடுகின்றது. இப்படியான ஒரு நிலையைத்தான் “Swing Vote” என அழைப்பார்கள்.

இப்போது, அரசியல் பிரச்சாரத்திற்காக சாதாரணமாக பல மில்லியன் டாலர்களை செலவழிக்கும் இரு கட்சிகளும், தனி மனிதனை தன்பக்கம் இழுப்பதற்காக, வரைபடத்திலேயே இல்லாத குக்கிராமமான Bud’இன் ஊருக்கு வந்து இறங்குகின்றன. தண்ணி காணாத உடலும், ஊத்தை உடுப்புமாக இருக்கும் Bud ஒரே நாளில் நாடளாவிய பிரபல்யமாகி விடுகின்றான். திடீர் பிரபல்யத்தினால் Bud குழம்பிப் போனாலும், அப்போதும் அசையாமல் நிற்கின்றாள் Molly. இந்த நிகழ்வை பயன்படுத்தி அப்பாவை நல்வழிப் படுத்தலாம் எனவும் முயற்சிக்கின்றாள். என்றாலும் பணத்தை அள்ளிக் கொட்டும் இரு ஜனாதிபதி வேட்பாளர்களின் முயற்சிகள், Bud’ஐ மேலும் மேலும் Molly’யை விட்டுப் பிரிக்கின்றன. இந்த அரசியல் சகதியிலிருந்து Bud’உம், Molly’யும் எவ்வாறு மீளுகின்றார்கள், Bud’இன் ஓட்டு யாருக்கு போய்ச் சேருகின்றது என்பதை படம் சொல்கின்றது.

Bud ஆக வரும் Kevin Costner அந்த உதவாக்கரைப் பாத்திரத்தில் வந்து பொருத்தமாக வெறுப்பேத்துகின்றார். என்றாலும், இடையில், விட்டுச் சென்றுவிட்ட மனைவியை சந்திக்கும் காட்சியில் பரிதாபப் படவும் வைக்கின்றார். இருந்தாலும், படத்தின் கனத்தை பெரும்பாலும் தாங்கிச் செல்வது Molly’யாக வரும் Madeline Carroll‘தான். அலட்டிக் கொள்ளாமல் செய்திருக்கின்றார். படம் பெரும்பாலும் நகைச்சுவைதான் என்றாலும், தேவையான இடத்தில் எல்லாம் மனத்தைக் கனக்க வைக்கின்றது. கடைசிக் காட்சியில் Bud’இன் பேச்சும் அருமை; படத்தை முடித்திருக்கும் விதமும் அருமை (என்றாலும் அநேகருக்குப் பிடிக்காது என்று நினைக்கின்றேன்.) நம்ப முடியாத கதையை, சுவாரசயமாக தந்திருக்கின்றார்கள். பார்க்கலாம்; கொஞ்சம் நகைச்சுவை, கொஞ்சம் சென்டிமென்ட் என்று அலுப்பில்லாமல் போகும்.

“Swing Vote” IMDB இணைப்பு

The Women (2008): பெண்களை வைத்து, பெண்களிற்காக, பெண்களைப் பற்றி…

“மகளிர் மட்டும்” என்று சொல்லி ஒரு படம் வந்தது ஞாபகம் இருக்கும்; என்றாலும் இந்தப் படம்தான் மகளிர் மட்டும் என்பதற்கு வரைவிலக்கணம். படத்தில் மருந்துக்கும் ஆண் வாடை இல்லை! அட, கதாநாயகி வீட்டில் இருக்கும் நாய் கூட பெண் நாய்தான்!! அப்பிடி ஒரு படத்தை துணிந்து எடுத்திருக்கின்றார்கள். நல்ல முயற்சிதான்; பிழைப்பது என்னவென்றால், இப்படியான ஒரு நடிகர் குழுவை வைத்து எடுக்கக்கூடிய கதைகள் ஒரு குறுகிய வட்டத்தினுள்தான் இருக்கமுடியும் என்பது. விளைவு, இனிமேல் இல்லையென்ற ஒரு Chick-flick கதை. 😦

நான்கு ஆத்மாந்த நண்பிகள் — குடும்பத்தலைவி Mary; வேலையில் இளஞர் பட்டாளத்திற்கு ஈடு கொடுக்க சிரமப் பட்டுக்கொண்டிருக்கும் Sylvia; பிள்ளைபெறும் தொழிற்சாலை போல Edie; மற்றும் அடுத்த புதிய நாவலை எழுத கைவராது தடுமாறிக்கொண்டிருக்கும் எழுத்தாளர் Alex. கதை பெரும்பாலும் Mary’ஐச் சுற்றிப் போகின்றது. மணவாழ்க்கைக்காக சொந்த வாழ்வின் அபிலாசைகளை உதறிவிட்டு இருக்கும் Mary’இன் கணவன், ஒரு ஒப்பனைக் கடை பெண் ஒருத்தியுடன் கள்ளத்தொடர்பு கொளவதும், அதைத் தொடர்ந்து Mary’யின் வாழ்வு தலை கீழாவதும், நண்பிகளுடன் துணையுடன் அதை மீண்டும் சீராக்குவதும் கதை.

படத்தில் இருப்பது எல்லாரும் பெண்கள் என்பதால் பார்க்க நன்றாக இருக்கும் என்று ஜொள்ளு வடித்துக் கொண்டு பார்க்கப் போகும் ஆண்களிற்கு எச்சரிக்கை; படத்தின் நாயகிகள் எல்லாம் பெரும்பாலும் கடந்த வம்சாவழி நாயகிகள், பெரும்பாலும் இளமையைக் கடந்தவர்கள். கதையமைப்பு பெண்களிற்குத்தான் பிடிக்க வேண்டும். இருந்தாலும் பெரிய புதியதான கதையில்லை என்பதால் பெண்களையும் எவ்வளவு தூரம் கவரும் என்று தெரியவில்லை. முற்று முழுதாக பெண்களை வைத்து எடுக்கப் பட்டு இருக்கும் அந்த புதிய முயற்சிக்காகப் பார்க்கலாம்.

“The Women” IMDB இணைப்பு